Çene tümörleri, diş kaynaklı tümör ve diş kaynaklı olmayan tümörler şeklinde ikiye ayrılır. Vücudun iç ve dış yüzeyini örten epitelyal, hücrelerin bağ dokularında bulunan mezenkimal veya karışık hücrelerden oluşur. Klinik olarak bakıldığında bu tümör kitleleri hiçbir şekilde belirti vermez. Ağız bölgesinde oluşan tümörün; çenenin genişlemesi, dişlerin hareketliliği, diş köklerinin erimesi, dudak bölgesinde hissedilen uyuşmaya ve çene kemiği kaybı gibi belirtileri ve sonuçları vardır.
Çene tümörünün tedavisi, problemli alanın etrafındaki sağlam dokuları koruyarak cerrahi bir şekilde çıkarılması işlemidir. Problemli alan çıkartılırken doku bütünlüğünün bozulursa, doku devamlılığının sağlanabilmesi için yeniden yapılandıran cerrahi müdahaleler gerekir. Uygulama sonrasında çıkarılan problemli alan biyopsiye gönderilebilir. Buna da çene kemiği biyopisisi adı verilir. Biyopsi sonucuna göre ve çevre dokuların aktivitesine bağlı olarak ikinci bir cerrahi işlem gerebilir. Cerrahı işlemin yanı sıra ek tedavilere de başvurulabilir.
Yalızca ağız bölgesinde oluşan tümörlerde değil çene kistlerinde de biyopsi işlemi uygulanır. Çene kistleri genellikle çenelerde bulunan ve diş kaynaklı epitel kalıntılarından meydana gelir. Çene kistlerinin büyük bir kısmı epitel hücresiyle kaplı bir zarla çevreli olmasının yanı sıra sınırları oldukça belirgindir. Fakat bazı çene kistlerinin sınırları sağlıklı kemiğin içine doğru gelişebilir. 
Çene kistlerinin temel tedavisi, cerrahi bir operasyonla sorunlu alanın tamamının veya bir kısmının çıkarılması işlemidir. Eğer kistin ölçüsü ve sınırı belirli anatomik yapıları etkilerse iki aşamalı cerrahi tedavi yapılarak oluşumun tamamı çıkartılır. Cerrahi sonrasında çıkartılan problemli alan ihtiyaç duyulursa biyopsiye gönderilebilir. Biyopsi sonucunda da ek bir cerrahi işlem gerekebilir. 
Uzun zaman devam etmekle birlikte sebebi bilinemeyen enflamatuar değişikliklerinde ve birçok lezyon sorununun belirlenmesinde çene kemiği biyopisisi yapılır. 
Çeneden yayılan tümörler çoğunlukla dördüncü evre tanısı olarak bilinir. Bu durumda olan hasta grubunun, hayatta kalma oranları oldukça düşüktür. Çoğunlukla bir yıldan daha fazla hayatta ihtimalleri olmayabilir. Bazen bu problemler vücudun başka yerlerindeki sorunların ilk belirtisi olarak karşınıza çıkar. Çene kemiği biyopisisi gibi tıbbi testler genellikle cerrahi işlem, girişimsel radyoloji ve girişimsel kardiyoloji olarak tedavi sürecinde etkin rol oynar. Çene kemiği biyopisisi işlemi bir hastalığın varlığının ya da kapsamının belirlenebilmesi için incelenmek üzere alınan örnek hücreleri veya dokuları içerir. Çene kemiği biyopisisi için alınan doku çoğunlukla bir patoloji uzmanı tarafından mikroskobik olarak incelenir. Bu inceleme sırasında, aynı zamanda kimyasal olarak analizler de yapılabilir. Bir kitle veya şüpheli alan çıkarıldığı zaman uygulanan bu işleme eksizyonel biyopsi adı verilir. Bir kesik biyopsi ile tümörü çıkarılmadan anormallik gösteren dokunun bir kısmının örneklenmesi sağlanır. 
Çene kemiği biyopisisi genel olarak olası bir kanser ve yoğun iltihap durumlarının analizi için uygulanır. Çene kemiği biyopisisi ile tümörden kaynaklı oluşan kanserli hücrelerin yayılıp yayılmadığını inceleyebilmek için vücuttan alınan bir doku örneği daha yakından incelenir. İlk testin sonucunda vücuttaki doku alanının anormal olduğu fark edildiğinde hekim çene kemiği biyopisisi önermelidir. Hekim anormal olan doku alanına lezyon, tümör ya da kısaca kitle diyebilir. Bu ifadeler çalışma yapılan dokunun bilinmeyen işlemini vurgulayabilmek için kullanılabilen genel kelime gruplarıdır.  Şüpheli alan dokular fizik muayene anında veya çeşitli görüntüleme testlerinde fark edilir.
Çene kemiği biyopisisi çoğunlukla lokal anestezi altında yapılır. Bazı durumlarda lezyonun tamamı da çıkarılabilir. Çene kemiği biyopisisi sonrası birey günlük yaşantısına kontrollü bir şekilde devam edebilir. Bir süre yalnızca yumuşak ve soğuk besinlerin tüketilmesi tavsiye edilir.